اشتباه فکر می کردم...

قبل از خواندن دلتنگی هایت...ناراحتی هایت...دلنوشته هایت...خود اصلیت...

شاد بودم که تو شاد هستی...شاد بودم که کم کم به اهداف شیرینت نزدیک می شوی...

اما با عرض پوزش...

گوه در این اهداف که باعث جدایمان شد...گوه در این تنهایی و دلتنگی...

اما نگران نباش...من می آیم...قول می دهم...

باز هم دنیایی کوچک فارغ از دنیای بزرگانه و سختت را برایت می سازم...

دنیای که بزرگترین دغدغه اش دعوا سر ساندویچ اضافه است شیرین تر است مگرنه؟

همان را می سازم...

با سفینه ی خاطره های کوچکیمان...باهم به سمت آن دنیا می رویم...کمی در آن دنیا می میانیم و باز به این دنیای گوه بزرگانه بر می گردیم...

خود قبلیت را می سازم...ماده شیر قوی من...

 

نظر من درباره ی وبلاگم......